Elephants and Dolphins

Vandaag al weer de laatste dag in Kochin, en dus tijd voor een tweede reisverslag. De reis naar Kochin was voorspoedig maar lang. Het is zo'n 1500 kilometer en daarom besloten we te vliegen. Dan denk je dat je er 'zo maar' bent. En op zich is dat zo, want de vlucht zelf duurt slechts 2 uur. Echter, het is een uur rijden van hotel Causeway naar de gate voor domestic flights in Mumbai. Het is vervolgens 3 uur wachten voor we kunnen boarden. Het is daarna 2 uur vliegen, wachten op bagage (mijn koffer kapot, aaarhg, sorry lieve An, je krijgt een nieuwe!!) en als laatste nog 1,5 uur in de auto door de avondspits van Kochin airport (ik zal nooit meer klagen over die van Leeuwarden) naar ons hotel. Mijn hemel, al met al een reisdag van 9 uur 's ochtends tot 6 uur 's avonds. Zitten, hangen en wurgen in de bloedhete tropen.

Maar.....ons nieuwe hotel: Ann's Residency was het dubbel en dwars waard! Waanzinnig mooi plekje!! Hier aankomen voelde als het vinden van een oase. Oh nee, dat heb ik nog nooit meegemaakt. Nou ja, het voelde als... een zucht van verlichting.

Het hotel wordt gerund door Ann en haar dochter Maria. Beide super lieverds, we voelden ons direct op ons gemak. Prachtige schone kamers, mooi aangekleed hotel, prima bedden en wederom warm water. Over dat laatste moet ik wel zeggen: ik maak er geen gebruik van. Ja ja, ik douche wel. Maar dan gewoon met koud water. Koud wordt het namelijk niet hier, het blijft lauw en dat is mij warm genoeg.

De eerste dag hebben we kalm aan gedaan. We hebben de boulevard langs het strand afgelopen en de Chinese fishing nets bewonderd. Stel je van de boulevard niet te veel voor: het is een verhard en verhoogd pad langs het strand, waar links (aan de strandkant) kraampjes met eten en koopwaar staan, en rechts gedeeltelijk als toilet wordt gebruikt, maar erger nog: stukken gras liggen te schroeien van het afval verbranden. Ruik je het al? Hahaha! Het viel mee hoor. De zeebries maakte alles (nou vooruit, een hoop) goed. :-D

De Chinese fishing nets zijn toch wel een spektakel! Dit zijn grote visnetten die gebouwd zijn tussen 1350 en 1450. Als we het verhaal mogen geloven werden ze gebouwd door Chinese handelaren, voor het eerst door de Chinese ontdekkingsreiziger Zheng He.

Het zijn enorme netten die met de hand worden neergelaten en opgehaald, met behulp van counter weights in de vorm van rotsblokken. De constructie is zo zwaar dat er zo'n 6 mannen nodig zijn om ze omhoog te halen. Echt super mooi systeem en bijzonder om te bedenken dat het er zo lang geleden al is gebouwd! De opbrengsten worden in tal van kraampjes langs de boulevard te koop aangeboden. Het ziet er spectaculair uit, maar bij de seafood specialised restaurants heb ik het toch maar bij vegetarisch eten gehouden. Mijn voedselvergiftiging op Kreta dankzij een verkeerd gevallen visje staat me nog wat te helder voor de geest..

Het hoogtepunt van deze eerste dag kwam voorbij terwijl ik op een boomstam zat. Ik was aangeschoven bij een groepje oude, kromme en grijze mannen die zaten te kijken naar de visopbrengsten. De opbrengst, ook al is het maar 1 klein visje, werd door deze hele groep gadegeslagen, beoordeeld en bewonderd. Ze zaten er gewoon te zitten en te kijken naar de hard werkende vissers terwijl er nu en dan een voor mij onverstaanbaar woord werd uitgewisseld. Ik vond dat een te gek moment! Ik hoefde even helemaal niets te doen, niet te lopen, geen verkopers af te weren, geen keuzes of foto's te maken. Gewoon alleen maar zitten. Verder niets. De geur van zee opsnuiven. De wind over m'n klamme rug voelen. Elkaar wat schaapachtig aankijken, weten dat we geen woord met elkaar kunnen wisselen en dan samen in de lach schieten. Fantastisch!

Ik zeg 'geen woord', maar dat was niet helemaal waar. Op een gegeven moment hoorde ik rechts naast me het woord 'dolphin'. Ik draaide me om en keek recht in drie grijnzende (en grijzende) gezichten! Tuurlijk, dolphins, yeah right.. Ik heb maar met ze mee gelachen.

Toen we terug naar ons hotel de boulevard afliepen, tuurde ik wat glazig voor me uit peinzend over het water. En wel allemachtig, een rugvin! En nog een! en even later een dolfijn die boven het water uit sprong!!! Ik kon m'n ogen echt niet geloven. Heb als een kleind kind 'papa, papa, kijk!!' staan roepen. We zagen er in totaal een stuk of 10. Ongelofelijk. Die grijnzende, grijzende mannen staken me niet de gek aan maar wilden me iets prachtigs laten zien....wauw!

De tweede dag in Kochin zijn we vroeg op gestaan om het olifanten trainingskamp in Kodanand te bezoeken. Ook dit was geweldig!!! Wat zijn het toch waanzinnige dieren. Ik heb er wel altijd een dubbel gevoel bij om ze in deze omstandigheden te bekijken en te weten dat het wilde dieren zijn die getraind worden voor menselijk gebruik. Maar ja, ik zit 4x per week op een paardenrug, dus wie ben ik om er over te oordelen..?

Ik heb dat maar losgelaten en als een echte toerist foto's gemaakt en geholpen een van de olifanten te wassen. Zo kolossaal als ze zijn, zo humble en clumsy zijn ze als ze in het water gaan liggen. Heel zachtjes door de achterbenen, alsof ze willen gaan zitten. En dan laten ze zich langzaam op 1 zij rollen. Hun huid is hard en ruw, met dikke stekelharen erop. Not very charming. Maar ja, het kunnen niet allemaal Eline's zijn natuurlijk :-) Ik kreeg een borstel in m'n handen gedrukt en heb m'n sandalen uitgetrokken, broek opgestroopt en ben gaan schrobben. Hoe gaaf is dat zeg??!! Ik heb maar niet gedacht aan alle smerigheid daar in de rivier, maar gewoon genoten van het koele water aan m'n voeten en de enorme grijze bult die voor me in het water lag te genieten. Al weer een waanzinnige ervaring om nooit meer te vergeten....

Uiteraard heb ik van dit alles foto's en filmpjes gemaakt. Het is alleen een drama om deze te uploaden hier :-( We vertrekken morgen voor 4 dagen naar Thekkady. Ik hoop daar de tijd te hebben om het een en ander aan beeldmateriaal online te zetten. Tot die tijd moeten jullie het er zelf maar even bij verzinnen! :)

Liefs uit het prachtige Kerala.........

Mirjam