Na mijn avontuur in de donkere jungle zijn we de volgende dag in de riksja gestapt bij trouwe Sanish. Hij bracht ons naar een thee plantage en thee fabriek, waarna een bezoek aan een spice garden volgde.

Ik had zoiets bijzonders meegemaakt de avond ervoor, dat ik me hier niet zo veel van voorstelde. Maar toch, misschien zelfs mede daardoor, werd het een leuke ochtend! De excursie begon met een uitleg over het proces van theeblaadjes plukken tot aan de gedrooge varianten zoals wij die kennen. Binnen in de fabriek was het te lawaaierig dus vond de uitleg vooraf, aan de hand van foto’s plaats.

Onze gids begon voortvarend aan zijn verhaal, hij had het tempo er flink in zitten en ik moest al mijn engelse zeilen bij zetten om zijn Indiaas Engels te kunnen volgen. Smokkelen was niet mogelijk. Door middel van vragen, waarbij hij zijn wenkbrauwen tot onmogelijke hoogten optrok, checkte hij continu of je bij de les bleef. Na een klein kwartier geconcentreerd en aandachtig luisteren, ging zijn telefoon. “Yes Sir, two minutes please. More guests are coming.”

En inderdaad, een groep van 5 Indiers werd aan ons tweetal toegevoegd. Hij zou deze mensen bij praten waardoor wij even respijt krijgen en om ons heen mochten kijken. In een dikke vijf minuten had de gids het eerder vertelde verhaal samengevat en werd ons vriendelijke doch dringend verzocht weer op te letten.

Na zo’n 10 minuten praten, waarbij hij steeds wisselde tussen Hindi, Engels en Nederlands (jawel, de beste man beschikte over een indrukwekkende lijst woorden in 15 talen!) ging opnieuw zijn telefoon. “Excuse me Sir, Yes, two minutes please. More guests!” En weg was ie. Om even later terug te keren met een groep van 4 Fransen.

Je snapt, het verhaal van het theeproces werd voor de derde keer uitgelegd. Althans, hij bladerde in een moordend tempo door het fotoboek heen, hier en daar ondersteund door wat Franstalige woorden. De Fransen hadden na 5 minuten het zweet op hun bovenlip staan, wat nog verergerd werd door onze gids die lachend verklaarde dat Fransen erg slecht Engels spreken. Gemoedelijk klopte hij ons op de schouder en becomplimenteerde ons Nederlanders en Scandinaviers met ons goede niveau van de Engelse taal. Tegen de inmiddels rood aangelopen Fransen verklaarde hij “You? Hahaha, sorry no, you speak English very badly!”

Werkelijk waar, die kerel had lak aan sociale voorzichtigheid whatsoever! Na de Fransen begon hij zijn landgenoten de waarheid te vertellen. Naturlijk over het gebruik van thee. Heel India drinkt thee, of chai welteverstaan, maar je snapt: ze deden het allemaal fout. Want je moest het water bij de thee doen, niet de thee bij het water. En NIET ROEREN! But most of all: GEEN SUIKER! “Als jullie 25 zijn, zien jullie er allemaal uit als 52. En waarom? Omdat jullie allemaal suiker in jullie chai doen! Idioten.” Om zijn woorden kracht bij te zetten, sloeg hij met het fotoboek op de toonbank, waarbij hij ze afkeurend in de ogen keek. De Indiers speelden het spel mee (of voelden zich daadwerkelijk ernstig aangesproken) en staarden allen schuldbewust naar de grond. Waar m’n vader en ik de tranen in onze ogen hadden staan van het onderdrukte lachen, stonden de Fransen de man met open mond aan te gapen. Ik had het niet meer, wat een cabaretier!! Gelukkig werden we uit ons stilzwijgen verlost doordat het moment was aangebroken de fabriek binnen te gaan.

We zijn alles bij elkaar zo’n anderhalf uur op de plantage en in de fabriek geweest. In de fabriek mocht helaas niet gefotograveerd worden. Ik heb wel een aantal foto’s toegevoegd van de spice garden waar we ook zijn geweest. Het verhaal daar was minder boeiend en in elk geval een stuk minder vermakelijk  Toch was het zeer de moeite waard om de peper en koffie drogerij, de ayurvedische kruidentuin en de cardemon plantage van dichtbij te zien!

Over de thee(productie) verbaasden onderstaande drie weetjes mij het meest:

Thee blaadjes hebben geen smaak en geur. Deze krijgen ze pas na een proces van oxidatie.

Er bestaat maar 1 thee plant. Het verschil tussen alle duizenden thee soorten ontstaat door het verwerkingsproces na de pluk.

Voor 1 kilo thee is 3 kilo hout nodig om het te drogen. Over verwoesting gesproken. Ik houd het maar bij kruiden”thee” voorlopig...